Syndaktylia jest wadą wrodzoną polegającą na zrośnięciu palców u stóp lub rąk. Ze względu na swój charakter oraz obszar ciała, którego dotyczy, mutacja ta w potocznym obiegu występuje pod nazwą palcozrostu. Przyczyn deformacji upatruje się w podłożu genetycznym, niekiedy jest ona cechą dziedziczną.
Zrośnięte palce u dzieci
Palcozrost występuje stosunkowo rzadko – szacuje się, że deformacja pojawia się u jednego dziecka na 2500-3000 urodzeń. Najczęściej problem obserwuje się u dzieci płci męskiej rasy białej. Zrośnięte palce często towarzyszą chorobom genetycznym, takim jak zespół Downa. Syndaktylia manifestuje się u pacjentów na różne sposoby – wyróżnia się palcozrost pojedynczy, kiedy zrośnięte są dwa palce oraz palcozrost mnogi w przypadku występowania większej ilości zrośniętych palców. Deformacja może mieć także charakter częściowy bądź całkowity – wówczas mówimy o połączeniu palców na całej długości. Zazwyczaj zrośnięte palce połączone są błoną, ale u części pacjentów obserwuje się także występujące w miejscu łączenia także tkanka kostna.
Leczenie syndaktylii
Do powstania syndaktylii dochodzi zazwyczaj w okresie płodowym – między 6. a 8. tygodniem życia, a wykrycie deformacji można ujrzeć na badaniu ultrasonograficznym. Kilka miesięcy po urodzeniu dziecka zazwyczaj podejmuje się próbę rozdzielenia zrośniętych palców metodą operacyjną. Interwencja chirurgiczna na wczesnym etapie pozwala na prawidłowy rozwój małego pacjenta. W przypadku części pacjentów zabieg przeprowadzany jest później – ma to związek z indywidualnym przebiegiem schorzenia oraz innymi czynnikami, które ustalane są w toku konsultacji medycznych.
Zazwyczaj w trakcie zabiegu stosuje się dwie podstawowe metody: Zellera oraz Barsky’ego. Pierwsza z nich polega na spreparowaniu dwóch trójkątów ze skóry oraz ich odpowiednim zszyciu. Druga natomiast bazuje na wytworzeniu płata skóry o kształcie prostokąta. W przypadku obydwu metod chodzi o wytworzenie dobrze ukrwionego spoidła, gwarantującego możliwość naturalnego poruszania palcami przez pacjenta.