Leczenie naczyniaków
Zalicza się do nich łagodne zmiany przyjmujące często kształt guza pochodzenia naczyniowego, powstające najczęściej w wieku wczesnoniemowlęcym. Ich charakterystyczną cechą jest szybki wzrost w okresie noworodkowym rozpoczynający się kilka dni czy tygodni po urodzeniu, po którym następuje faza zaniku, trwająca do kilku lat. Charakterystyczne w wywiadzie od rodziców jest to, iż dziecko urodziło się bez tej zmiany lub z „drobną plamką”.
Leczenie naczyniaków obejmuje zmiany, mające charakter guza pokrytego ścieńczałym naskórkiem o kolorze sinoczerwonym. W fazie intensywnego wzrostu naczyniaki mogą krwawić lub ulegać zakażeniu. Występowanie mnogich naczyniaków skórnych stanowi zwiększone ryzyko wystąpienia zmian w narządach wewnętrznych. Rozpoznanie opiera się na wywiadzie i obecności charakterystycznych zmian skórnych. Wskazana jest wtedy ultrasonograficzna kontrola
narządów wewnętrznych (narządy jamy brzusznej, mózg dziecka).
Historycznie uważano, że w większości przypadków naczyniaki nie wymagają żadnego leczenia. Obecnie wiemy, iż wcześnie rozpoznane mogą być skutecznie leczone przy pomocy maści lub leków podawanych doustnie. W niektórych przypadkach „starych zmian” dobry efekt daje terapia laserowa. Leczenie chirurgiczne poprzez wycięcie zarezerwowane jest dla dzieci starszych oraz zmian, które stanowią pośrednie zagrożenie dla życia w związku z możliwością wystąpienia krwawienia lub z powodów estetycznych. Czasami leczenie wymaga użycia kilku metod i bywa czasochłonne.
Rzadkimi, trwałymi wadami, powstającymi wskutek zaburzeń rozwoju naczyń, są malformacje. W przeciwieństwie do naczyniaków nigdy nie ulegają one zanikowi. W zależności od ich rodzaju, można wyróżnić następujące wersje zmian wrodzonych:
– włosowate (kapilarne),
– żylne,
– limfatyczne,
– mieszane.
Biorąc pod uwagę tempo przepływu krwi, ich leczenie może obejmować zmiany niskoprzepływowe i wysokoprzepływowe, które różnią się rodzajem naczyń krwionośnych, w których zachodzą zmiany. Malformacje naczyń włosowatych (kapilarne) przejawiają się poprzez zmiany w formie plam, w kolorze różowym bądź intensywnie czerwonym, które są widoczne już po urodzeniu, co oznacza, że musiały powstać w okresie prenatalnym. Jednym z najbardziej charakterystycznych rodzajów naczyniaków włosowatych jest „plama wina porto”.
Leczenie malforacji naczyniowych zależne jest od ich rodzaju i umiejscowienia. Dziedziną,w zakres której wchodzi niwelowanie tego typu zmian skórnych, jest laseroterapia.
Malformacje chłonne najczęściej są położone pod niezmienioną skórą, przybierają formę często rozległych guzów.
Malformacje żylne mają różnorodny wygląd, od pojedynczych poszerzeń żylnych (pajączków naczyniowych czy żylaków) lub mas gąbczastych do licznych zmian obejmujących rozległe obszary skóry, a nawet wiele narządów. Niektóre z nich mogą wywoływać silne dolegliwości bólowe związane z wykrzepianiem krwi wewnątrz zmiany.
Najprostszym badaniem pozwalającym ocenić rodzaj malformacji, jej rozległości i oddziaływanie na sąsiednie struktury jest ultrasonografia. Leczenie tych zmian jest często wieloetapowe i skomplikowane. Obecnie zwykle używamy w tym celu różnych, dobranych odpowiednio do typu zmiany laserów.
Inne metody leczenia obejmują kompresoterapię (ucisk), podawanie miejscowe leków hamujących wzrost naczyń (doksycyklina, bleomycyna, picibanil), skleroterapię czy chirurgiczne usunięcie guza naczyniowego. Często w celu uzyskania lepszego efektu terapeutycznego metody te kojarzone są ze sobą.
W swojej praktyce zajmuję się diagnostyką, poradnictwem oraz leczeniem wszelkiego rodzaju naczyniaków i malformacji naczyniowych. Stosuję wiele metod leczenia, mających na celu poprawę estetyczną lub całkowitą eliminację zmiany.
